2C-B: Wat is het en waarom gebruiken mensen het?

2C-B valt onder de synthetische psychedelische drugs en behoort tot de phenethylaminen. Het werd voor het eerst gesynthetiseerd in de jaren ‘70 door de Amerikaanse chemicus Alexander Shulgin. De stof staat bekend om zijn hallucinogene en entactogene effecten, wat betekent dat het zowel de waarneming als het gevoel van verbondenheid met anderen kan beïnvloeden.

Deze designerdrug wordt vaak gebruikt in recreatieve settings, zoals feesten en festivals, waardoor het erg populair is geworden. Maar het heeft ook een geschiedenis in psychotherapeutisch onderzoek.

Wanneer iemand 2C-B inneemt, beïnvloedt de stof de serotonine-receptoren in de hersenen. Dit leidt tot een veranderde waarneming van de omgeving, intense kleuren en patronen, en soms een gevoel van euforie. De effecten van 2C-B liggen tussen die van LSD en MDMA in: het kan zowel hallucinaties als een verhoogd emotioneel bewustzijn opwekken.

Mensen vergelijken het vaak met een mix van LSD en paddo’s of truffels, maar dan met een kortere duur en met meer ‘geometrische’ hallucinaties. De duur van de trip varieert meestal tussen de vier en acht uur, afhankelijk van de dosering en de manier van inname. In tegenstelling tot MDMA veroorzaakt 2C-B geen zware emotionele of lichamelijke kater. Hooguit voel je je de volgende dag wat moe of leeg, vooral als je weinig hebt geslapen.

Er zijn verschillende redenen waarom mensen 2C-B nemen. Sommigen zoeken naar een diepere verbinding met zichzelf of anderen, terwijl anderen het puur recreatief gebruiken voor de visuele effecten en een leuke tijd. In vergelijking met andere psychedelica wordt 2C-B vaak als ‘mild’ ervaren (afhankelijk van de dosering), wat betekent dat het minder overweldigend kan zijn dan LSD of psilocybine.

Daarnaast is 2C-B iets wat vaker geprezen wordt, vanwege zijn balans tussen psychedelische en stimulerende eigenschappen. Dit maakt het populair in de uitgaansscene, waar mensen iets zoeken dat zowel euforisch als visueel stimulerend is én minder mentaal intens is dan andere psychedelica.

Ondanks de relatief milde reputatie van 2C-B, brengt het nog steeds risico’s met zich mee. De effecten kunnen sterk variëren afhankelijk van de dosering en de individuele gevoeligheid. Bij een lage dosis kan 2C-B een lichte euforie en subtiele visuele vervormingen veroorzaken, terwijl hogere doses intense hallucinaties en een verhoogde hartslag kunnen uitlokken.

Daarnaast is het belangrijk om rekening te houden met de setting en de eigen mentale toestand. Een oncomfortabele omgeving of een negatieve gemoedstoestand kan de kans op een angstige ervaring (bad trip) vergroten. Net als bij andere psychedelica is het verstandig om een ‘trip sitter’ te hebben: iemand die nuchter blijft en kan helpen als de ervaring te intens wordt.

In veel landen is 2C-B een verboden middel. In Nederland staat het op Lijst 1 van de Opiumwet, wat betekent dat bezit, productie en handel van 2C-B strafbaar is. Toch wordt het nog steeds verhandeld op de zwarte markt, vaak in de vorm van pillen.

Omdat de productie ongereguleerd is, kan de zuiverheid en sterkte van 2C-B sterk variëren. Dit verhoogt het risico op een onverwacht heftige trip of bijwerkingen door vervuilde stoffen. Daarom wordt gebruikers vaak aangeraden om testkits te gebruiken om de zuiverheid te controleren.

Wie zich met 2C-B bezighoudt, doet er goed aan zich goed in te lezen en voorzorgsmaatregelen te nemen.